Het eerste wat we doen is controleren of de weerberichten niet veranderd waren. Gelukkig niet veel! We hebben er zin, het is mooi weer en we zijn uitgerust voor zo’n lange tocht. Alles is klaar en om 11.30 uur gaan we naar de sluis, waar we om 12.00 uur uitkomen, mooi snel. De eerste 4 uur stroom tegen (zat in de planning) alleen de wind zit toch in een andere hoek als aangegeven. Dit betekent veel motorzeilen op de Elbe. Op het laatste gedeelte spuugt de Elbe ons uit met 10,2 knopen, over de grond gemeten. Het ging hard. De wind draait dan naar het oosten en blijft dat. Verwacht was zuid-oost, dit betekent boven de eilanden de wind van achteren met 4-5 Beaufort. Dit vind ik vervelend zeilen, met die dikke golven van achteren, die je steeds wegzetten. We hebben dit gedeeltelijk opgelost door het grootzeil gedeeltelijk te reven en de fok te loevert te zetten (melkmeisje) en dan voor de wind wegkruisen (in 3 slagen). De nacht viel in en het werd steeds donkerder. Omdat het juist nieuwe maan was, gaven alleen de sterren iets verlichting. Het was prachtig dat we soms de Melkweg waar konden nemen. Het is echter goed opletten s’-nachts, er waren tegenliggers die kruisten, er lag een sleepboot voor anker en er was een nieuw aangelegd windmolenpark. Tineke deed actief mee, zodat ik nog een uurtje heb kunnen slapen. Later Tineke ook. Tegen de ochtend, ongeveer 4 uur begon het een beetje licht te worden, en de wind nam toe. We kregen via de Nederlandse Kustwacht een stormwaarschuwing door voor Rottum van 6 Beaufort. De golven werden vervelender en nog 40 mijl door te gaan naar Lauwersoog vonden we niks. Dus kozen we voor de 12 mijl tegen wind in motoren naar Borkum. We hebben de hele track veel stroom meegehad, ook nu bij Borkum weer juist kentering naar binnen. Om 7 uur in de ochtend komen we aan in Borkum. De eerste jachthaven bleek te ondiep te zijn voor ons en in de 2e, een grote off-shorehaven met hier en daar plaats voor jachten, hebben we dik een uur naar eeen plaats moeten zoeken. Het waaide hard, dus zo gauw we stil lagen, werden we door de wind weggezet. Normaal worden de landvasten dan aangepakt, maar dat kon nu niet omdat op dit vroege uur iedereen nog sliep. We hadden er behoorlijk de pest in. Gelukkig ging iemand weg en konden wij zijn box in. Er was maar 1 ding wat we wilden, na 110 mijl zeilen : Slapen!!!
