Als we wakker worden horen we de drizzle zachtjes op het dek tikken we draaien ons nog even om. We bekijken onze voorraden even en gaan op pad om dit aan te vullen, dit noemen we “storen”. Ook zoeken we een plek waar we vanavond de wedstrijd kunnen bekijken. Terwijl Tineke op schoenenjacht gaat, bereid ik de tocht van morgen voor. Beide lukt. Hierna gaan we op zoek naar een WiFi plek, deze vinden we in een cafetaria en het lukt zowaar om weer wat foto’s te plaatsen. In het clubrestaurant waar we TV gaan kijken, bestellen we ook nog wat eten een uur voor de wedstrijd. Maar als de wedstrijd begint hebben we nog niets gehad, wel wordt er gratis drank aangevuld met een excuus voor het lange wachten. Tineke uit inmiddels spontaan haar gevoelens behorende bij de wedstrijd, dit blijft bij de andere aanwezigen niet ongemerkt. Eindelijk wat eten. Alom wordt gevraagd waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Iedereen is voor Nederland en vinden het jammer dat we niet in de finale staan, wat eigenlijk wel zou moeten. Ook laat iemand aan Tineke nog een filmpje zien hoe hij op de rotsen is gelopen op de plek waar wij morgen naar toe gaan. Dit is hoopgevend! Hij vertelt ons nog wel waar de leuke restaurantjes staan en aan wie wij de groeten moeten doen. Zoals iedereen weet winnen we de wedstrijd en Tineke en mijn persoontje gaan vrolijk naar de boot.
