Aanvankelijk zouden we nog een dag in Eastbourne blijven maar het weerbericht laat zien dat er op de zondag en de maandag harde wind te verwachten is. Nu liggen we hier prachtig, maar het tijdstip waarop we moeten vertrekken wordt na 3 dagen zo laat. Het is nu prachtig zeilweer dus besluiten we om toch naar Dover te gaan. Als we wakker worden zien we dat er diverse boten om ons heen al twee uur geleden vertrokken zijn. Wij dus ook, door de sluis en wegwezen. Spinaker gehesen, de wind valt half in en zo reachen we met 8 tot 10 knoopjes wind langs de kust, 5 knopen door het water en 6 over de grond op een mooi vlak zeetje. We genieten volop.
Een uur voor Dungeness is de wind inmiddels achter ons komen te staan en begint wat meer door te slaan. Ik haal de spie weg en zet een melkmeisje. Bij Dungeness haal ik de boom weg en is de wind inmiddels toegenomen tot 22 knopen. Dikke golven komen ons achterop en ik moet flink sturen om de boot op koers te houden. We halen het grootzeil weg en gaan op de fok verder, dit gaat veel beter, hij trekt de boot mooi naar voren. De wind is inmiddels opgelopen tot 30 knopen maar het gaat prima. We vragen bij Dover permissie om de westelijke ingang te gebruiken. Dit was oké, met de fok op en de motor bij sturen we halve wind op de ingang af. De stroom zet ons met een snelheid van 2 knopen dwars weg, dit moet ik sturend compenseren. De golven worden steeds hoger en dichter bij elkaar.
Dan de laatste 5 minuten: Voor de ingang komen we in een kokende heksenketel terecht.
Golfpieken recht omhoog, daarna diepe kuilen. Gelukkig stort de Helena slechts een keer in zo’n kuil, dit gaat gepaard met erg veel geweld, dan komt ze met de boeg weer naar boven en gooit een flinke bak met water naar achter maar gaat weer door. wat een prachtig schip hebben wij toch !! Eenmaal achter de pier is het leed geleden en Tineke vraagt (nog steeds trillend) door de marifoon of ze nog een ligplaats voor ons hebben. En dat hebben ze.
We liggen nu achter de krijtrotsen mooi uit de wind. S’ Avonds gaan we naar een pub een biertje drinken en eten we wat tapas. Daar ontmoeten we twee Nederlandse motorrijders waar we ons verhaal aan kwijt kunnen.
Eastbourne
Hallo Koos en Tineke, dit was een aardige spannende finale van een zeildag, maar gelukkig ging het goed. We lezen nog steeds met veel plezier jullie reisverlag. Blijf nog maar even daar want voor het weer hoef je niet terug te komen. Het is hier al iets meer dan een week
Herfst. Maar ja, jullie zullen het thuisfront wel willen zien. Goede reis nog groet van
Peter en
Marja.
Kanonnen, wat een heftige toestand, terwijl Ik het lees giert de spanning al door me heen. Ben toch niet geschikt voor dit werk. Vol bewondering voor jullie lees ik verder en vindt het mooi dat jullie bij de Hollanders in jullie eigen taal de dag even van jullie af kunnen praten. Jullie zijn of course completely english, maar in je eigen taal kun je je toch beter uitdrukken, toch. Hoop wel dat jullie met Holland in zicht een prettige thuisreis hebben. Neem geen risico’s en hou de stemming erin. Liefs van Jans.
Wat een heftig einde van zo’n rustige tocht! Wel een prachtverhaal voor in de pub 🙂
Jeetje wat een spanning
Hopelijk hierna waterspiegel vaarwater .
Fijne terugvaart
Frank
Nou zeg dat was weer een heftige zeildag.En dan ben je bijna binnen.Zo zie je maar na zo’n prachtige zeildag kan er nog van alles fout gaan.En dan ben je weer blij als de bemanning en de boot weer heel tussen de palen ligt.Goeie reis verder en een behouden vaart.Groetjes
Het was wel heftig zo aan het eind van jullie zeilreis.
Erg leuk om zo jullie reis te volgen.
Hoi hoi,
Goed te lezen dat jullie de oversteek hebben gemaakt en nog beter om jullie aan de bitterballen en bier te zien zitten.
Welkom in België. Ik hoop jullie snel in Nederland te verwelkomen. Fijne reis verder…
Hoi Tineke en Koos bijna de “Heemskerkse haven ” in zicht !! Nog een goede reis voor het laatste mooie stuk zeilen en tot snel dan kunnen we alle verhalen horen. Groetjes Piet en Ria.