27 Aug. IJmuiden-Engeland-IJmuiden in 99 dagen

 

Na het geweldig onthaal in de haven van IJmuiden door kinderen en vrienden op zondag zijn wij maandag naar Hoorn gevaren. Het was een druilige dag en de haven van Hoorn was uitgestorven.

Gelukkig kwam Jan ons ophalen zodat we comfortabel  thuis werden gebracht. En hier konden we met onze overpeinzingen beginnen. Een ding staat vast het was een geweldige avontuurlijke reis.

We hebben 2037 mijl op het log staan, maar over de grond gemeten is het natuurlijk nog meer daar wij zoveel mogelijk met de stroom meevaren. Het materiaal heeft zich prima gehouden  op een paar vallen na. Ook qua gezondheid is het goed gegaan ,Tineke heeft nog last van haar hand maar de rest is met een sisser afgelopen . De blog heeft  duidelijk een wisselwerking tussen de schrijver en de lezers tot stand gebracht. Hierdoor werd ik gemotiveerd om te schrijven  en heb ik nu een mooi document van deze reis. Verder moet ik nog zeggen dat we fantastisch goed weer gehad hebben en de keus om tegen de klok in Engeland rond te varen een goede keus is geweest . De route aan de westkant hebben we grotendeels laten afhangen van de windrichting en de te varen afstand moest in een dag afgelegd kunnen worden. Heel belangrijk zijn mijn zeilmaten geweest. Het eerste stuk aan de oostkant  heb ik aan Hans Kuil  een prima maatje gehad (voor herhaling vatbaar). En ik mag mijn Tineke natuurlijk ook niet vergeten die met haar korte zeilervaring toch maar mooi steeds van de partij was en onverschrokken met mij mee ging. Ze is door sommige een stoer wijf genoemd ik sluit mij daar bij aan. Iedereen bedankt!

 

Ook voor mij was het een onvergetelijke reis. De rust die we  samen hadden om alles te ontdekken.

Schotland met zijn prachtige natuur en zijn vriendelijke, rustige mensen.

Ierland met zijn ruige mensen, waarbij de tijd af en toe stil heeft gestaan.

Dan de Engelsen: een groot verschil tussen Zuid-Engeland en de rest van Engeland. Aan de zuidkust toch wat uit de hoogte, maar in andere districten juist erg onderdanig.

Het paradijsje The Scillys, waar we erg genoten hebben van zon, zee en strand!

Ik besef wel degelijk dat we heel erg geluk hebben gehad met het weer. Meestal goede winden, weinig regen, en heel veel zonnige dagen. Dus voor mij ook goed zeilweer!

Samen ging het erg goed. Koos met zijn grote optimisme is een fijne metgezel.  Hij weet altijd wel weer iets leuks te verzinnen en de positieve dingen te ontdekken.

Het was een fijne tijd, maar nu is het ook weer goed om thuis te zijn en het normale leven op te pakken met (klein)kinderen, vrienden en familie.

3 Responses

  1. simon visser schreef:

    Beste Koos en Tineke wat jullie nu geschreven hebben is precies wat ik ook wel een beetje voel , aan alles wat ik gelezen heb. O.a goed en over het algemeen gunstig weer. Dat is veel waard om zo’n reis bewust en goed te beleven. En een rijkdom en voldoening om het ook zo af te sluiten.
    We hebben meegeleefd en ook m’n familie, en wat denken jullie van onze kennissen, want ik strooide dit in m’n enthousiasme wel rond. Tot slot Koos wat een topper die Tineke, respect!!!
    Groeten van Fam. Visser

  2. Gravin schreef:

    Respect en bewondering!
    Dit zijn twee woorden, die mij als eerste te binnenschieten. Zo’n reis maken is geen kleinigheid. Het vereist een veelvoud aan kwaliteiten. Jullie hebben bewezen deze te bezitten, chapeau. En……..natuurlijk heel belangrijk ook te genieten van al het moois wat zoal voorbijkwam. Het werd afgelopen zondag bijna een klein feestje, toen jullie kinderen, kleinkinderen, tennis, kook en zeilvrienden op de pier van IJmuiden stonden te zwaaien en te joelen om de Helena en haar bemanning te verwelkomen. Het voelde voor mij als een grote familie. Heerlijke mensen allemaal. Na het afmeren, met z’n allen aan boord

  3. Gravin schreef:

    Gezeten en een toast uitgebracht op jullie thuiskomst. De kleinkinderen waren al snel op hun gemak. Roos knuffelde binnen no. time lekker met oma en Opa Koos gaf even les aan Akijn en IJssel over de geheimen omtrent de navigatie. Hij is dan wel pensionado, maar lesgeven zit in zijn bloed. De achterliggende gedachte bij Koos is (denk ik) wel dan worden het vast wel zeilers. Maar…..Koos, het zou zomaar Roos kunnen zijn, want zij draaide aan het roer of ze nooit anders doet. Voor we het wisten waren we in Volendam, in de box tussen de landvasten uiteraard, zo zie je maar zeg nooit nooit, haha. Ja, nu zijn jullie weer thuis in jullie prachtige appartement en genieten nog na en dat zal voorlopig nog wel duren, want zo’n avontuur blijft lang hangen, lijkt mij zo. Ja en dan zit dit schrijven er voor mij ook op, zucht…… Ik heb er net zoveel plezier aan beleefd als jullie met dit blog, denk ik. Lieve Tineke en Koos en lieve Helena jullie hebben het fantastisch gedaan! Hopelijk houden jullie op een herfstige avond een lezing voor intimi, lijkt me geweldig. Veel liefs van Jans.