17 juni Tonning – Friedrichstadt

WE ZITTEN VAST!!

Vandaag nemen we het volgende stadje van de Eider : Friedrichstadt. Het tij dwingt ons om 7.30 uur te vertrekken, het is mooi weer met een frisse wind. We komen bij de eerste brug aan.  En om te laten weten dat we er aan komen, blazen we 2 stoten op de hoorn, welke we uit de mottenballen moesten halen. Er gebeurt echter niets, dan nog maar een keer. We zien iemand wakker schrikken en de brug gaat nu snel open, Zo ook bij de spoorbrug verderop. Volgens de pilot moeten we bij de rode boei nr. 98 bakboord uit richting sluis Friedrichstadt. Ik wil deze boei verkennen, omdat we het nummer niet kunnen lezen. Het klopt! Ik draai de boot om, en wil naar de ingang varen. Ineens gaat de dieptemeter van 3,4 m. naar 1,1 m. Ik had nog vaart, maar we zitten vast!

We hebben ca. 10 uur vastgezeten voor de sluis van Friedichstadt in de Eider.  Nu onze kiel is 1.90 m. diep, we zitten dus direct 80 cm, in de slib. We hadden uitgerekend dat we met vloed aan zouden komen, dat was ook zo, dus het water ging daarna al vrij snel nog meer zakken. We probeerden los te komen met de motor in zijn achteruit, zeilen bij om schuin te komen, zodat de kiel omhoog zou komen, Tineke heeft ook nog op de giek gehangen, deze naar buiten gedraaid als contragewicht. Echter niets hielp om los te komen. Later ging de boot uit zichzelf steeds schever. Doodeng!  Tineke ging bellen naar de havenmeester, de sluismeester, Sperrwerke en uiteindelijk de waterpolitie. Niemand deed wat, de waterpolitie zou wat gaan overleggen en  terugbellen. Niets gehoord. Maar om ca. 11.30 uur  kwam er onverwachts wat stroom van de andere rivier, de Treene, waardoor er wervelingen rond de kiel ontstond en er zo wat slib wegspoelde. Daardoor kwam de Helena langzaam weer recht. Dus toch niet voor niets die 3 ton lood in de kiel! We zagen de zandbank groter en groter worden, totdat we nog maar 50 cm. water onder onze boot hadden. Dus de kiel stond 1.40m. in het slib!  Het volgende hoogwater zou om 21.00 uur plaatsvinden, dan moeten we los zijn, omdat de volgende vloedgolven allen lager zijn (ivm springtij van vandaag). Toen het water begon te stijgen heeft Koos nog een paar keer geprobeerd beweging in de boot te krijgen, maar niets hielp. Later de motor rustig in zijn achteruit laten lopen, zodat de stroming onder de boot de kiel enigszins vrij zou maken. Tineke heeft nog een keer met de Waterpolitie gebeld, en deze zou ons verder informeren. Om 19.17 uur werd Koos zo onrustig, dat hij het weer serieus wilde proberen los te komen. Koos zette de fok bak voor de nodige helling en voor- en achteruit proberen met de motor, er kwam iets beweging in de boot. We konden de boot draaien en daardoor de sterkere vooruit konden gebruiken. Na 15 minuten klooien kwamen we vrij. Een grote brul van opluchting klonk over het water. Nu rustig aanmeren bij de sluis, die helaas al gesloten was. Tineke heeft nog gauw de Waterpolitie gebeld om te melden dat we los waren. Toen hoorden we ook dat Sperrwerke toch al met een reddingsboot onderweg was om ons voor 9 uur bij te staan. We waren niet de eerste die daar vastgelopen waren en een paar dagen vastgezeten hadden. Tineke heeft geweldig werk geleverd door in haar Duits iedereen zo goed mogelijk te informeren. Prachtig. En voor mij een goede les om altijd naar ruim water te keren.